Nazwa łacińska: Quercus rubra (synonimy: Q. borealis, Q. borealis var. maxima)

Rodzina: bukowate (Fagaceae)

Pochodzenie: Ameryka Północna         

Krótki opis:

Drzewo szybko rosnące o szerokiej koronie. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. Rozmnaża się za pomocą nasion. Owoce ‒ żołędzie stanowią pożywienie dla zwierząt, które przyczyniają się do ich rozprzestrzeniania na znaczne odległości. W porównaniu z rodzimymi dębami rośnie szybciej i owocuje w młodszym wieku oraz bardziej toleruje zacienienie. Preferuje gleby piaszczyste, świeże lub suche, ale może rosnąć również na innych glebach. Jest także wytrzymały na zanieczyszczenia powietrza, suszę oraz mróz. Gatunek łatwo dziczeje. Ogranicza rozwój roślin rodzimych, ponieważ silnie zacienia podłoże, a ponadto jego liście i korzenie zawierają związki toksyczne (allelopatyczne) dla innych roślin. Dodatkowo opadłe liście tworzą warstwę wolno rozkładającej się ściółki, która powoduje zakwaszenie gleby. Siedlisko przyrodnicze przekształcone w wyniku rozwoju zbiorowisk z dominacją dębu czerwonego ma zmieniony skład gatunkowy roślin, grzybów oraz owadów.

Zastosowanie: ozdobne drzewo uliczne i przydrożne, stosowane w zieleni miejskiej, leśnictwie, a także do rekultywacji terenów zdegradowanych.

Inwazyjność w Polsce: gatunek jest inwazyjny w skali kraju i stopniowo zajmuje nowe stanowiska. Został zakwalifikowany do IV kategorii gatunków inwazyjnych.

Występuje często w lasach oraz na nieużytkach. Szczególne zagrożenie stanowi dla cennych zbiorowisk leśnych, np. ciepłolubnych dąbrów i buczyn. Ponadto wkracza do muraw i zarośli kserotermicznych, muraw napiaskowych, wydm śródlądowych oraz zbiorowisk naskalnych.

W Polsce odnotowano dużą liczbę stanowisk tego gatunku. W parkach narodowych i parkach krajobrazowych jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków obcych (występuje w ok. 90% parków w Polsce).

Inwazyjność w Europie: w wielu krajach Europy jest gatunkiem inwazyjnym w skali kraju lub lokalnie (m.in. w Belgii, Niemczech, Czechach, na Litwie).

Zalecenia:

Obszary, na których nie należy uprawiać gatunku:

• w pobliżu lasów, wydm i cieków wodnych,
• w otwartym krajobrazie,
• na obszarach chronionych i w ich otulinie.

Zaleca się rezygnację z uprawy lub wprowadzenie poniższych sposobów zminimalizowania ryzyka rozprzestrzeniania się rośliny poza miejsce uprawy:

• regularne wyrywanie, wycinanie lub wykopywanie młodych roślin na obszarach sąsiadujących z miejscem uprawy,
• po zakończeniu uprawy usunięcie rośliny.

Autor zdjęcia: W. Danielewicz

------------------ 

Do pobrania:

• Ulotka informacyjna Inwazyjny gatunek obcy: dąb czerwony
• Str. 2 ulotki (taka sama dla każdej z 22 ulotek w zestawie)
• Zestaw 22 ulotek informacyjnych Rośliny inwazyjnych gatunków obcych w Polsce