W Europie istnieją regionalne, krajowe i międzynarodowe sieci skupiające grupy interesów, dzielące się informacjami i doświadczeniem, oraz koordynujące inicjatywy wpierające integrację aspektów środowiskowych w programy rozwoju regionalnego.
W ramach tych programów, sieci integrują ze sobą osoby zajmujące się rozwojem gospodarczym i kwestiami ochrony środowiska, co skutkuje wzmocnieniem powiązań pomiędzy ochroną środowiska i wzrostem gospodarczym. Dobrze zorganizowane i ukierunkowane sieci są kluczem do integracji aspektów środowiskowych z celami społeczno - gospodarczymi wpisanymi w programy rozwoju regionalnego.

Występują różne rodzaje sieci:

Sieć krajowa:
Sieć krajowa koordynuje kwestie dotyczące środowiska we wszystkich sferach programów rozwojowych w danym kraju, opracowuje wytyczne i narzędzia niezbędne dla programów, umożliwia wymianę doświadczeń między jej uczestnikami.
Zazwyczaj struktura takiej sieci na poziomie krajowym i regionalnym składa się z:
- organów zarządzających programami (organy planowania lub organy gospodarcze)
- organów środowiskowych.
Co zaś tyczy się innych partnerów, to mogą to być przedstawiciele Komisji Europejskiej oraz stosowne jednostki zewnętrzne, takie jak instytuty badawcze, agencje środowiskowe oraz organizacje pozarządowe.

Sieci międzynarodowe:
Sieci te oferują przedstawicielom programów i reprezentantom władz możliwość spotkania się podobnie myślących specjalistów i przedstawicieli władz z innych krajów, dzielenia się swoim doświadczeniem, wspieraniem się nawzajem i koordynowaniem stanowiska w różnych kwestiach. Sieci międzynarodowe mogą posiadać niezwykle oficjalną strukturę, tak jak ma to miejsce w przypadku Europejskiej Sieci Organów Ochrony Środowiska (ENEA-MA) kierowanej przez Komisję Europejską, Dyrektoriat ds. Środowiska. Mogą również posiadać mniej oficjalną strukturę, tak jak w przypadku współpracy pomiędzy państwami, nad którą pieczę sprawują organizacje międzynarodowe i instytucje pozarządowe, lub w przypadku projektów INTERREG (tj. wspólnotowa inicjatywa uruchomiona przez Komisję Europejską podlegająca pod DG Reggio), takich jak np. GRDP tj. Greening Regional Development Programmes, co oznacza Ekologizacja Programów Rozwoju Regionalnego.

Sieci nieformalne (na różnych poziomach):
Sieć nieformalna może składać się z serii spotkań pomiędzy przedstawicielami programów, specjalistami do spraw środowiska, itp. Tego typu sieć istnieje w Wielkiej Brytanii, gdzie Specjaliści ds. Zrównoważonego Rozwoju (Environmental Sustainability Theme managers, ESTMs) z programów regionalnych współpracują ze sobą, dzieląc się doświadczeniem z różnych regionów. Spotykają się oni co najmniej dwa razy w roku, oraz regularnie się kontaktują, aby dzielić się wiedzą i koordynować swoją pracę.