Piżmak
Ondatra zibethicus
fot.: Bogusław Czerwiński
Informacje o gatunku
Naturalnym rejonem występowania piżmaka jest Ameryka Północna. Gatunek ten został sprowadzony do Europy jako zwierzę futerkowe, a kilka osobników w 1905 r. zostało celowo wypuszczonych w Czechach, na stawach w pobliżu Pragi. Piżmaki rozprzestrzeniły się głównie dużymi rzekami. Kolonizacja Polski trwała około 30 lat, a drogami inwazji były głównie rzeki: Wisła, Odra i Warta. Mniejszymi ciekami gatunek dotarł nad różnego typu zbiorniki wodne. Dzięki wysokiej plenności i warunkom siedliskowym i klimatycznym zbliżonym do występujących w pierwotnym zasięgu spontanicznie się rozprzestrzeniał mimo wprowadzonego w latach 30. XX wieku zakazu hodowli. Od lat 80. ubiegłego wieku w Polsce liczebność piżmaka spada. Prawdopodobnie jest to wynik naturalnych fluktuacji liczebności oraz chorób i drapieżnictwa norki amerykańskiej. Największym zagrożeniem ze strony piżmaka jest niszczenie infrastruktury oraz negatywny wpływ na rzadkie gatunki małży i zależne od nich ryby, a także transmisja patogenów i pasożytów.
Mapy występowania gatunku:
- mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ
- mapa zasięgu gatunku w Polsce (JPG)
- mapa występowania gatunku w krajach Europy (JPG)
Dodatkowe informacje:
Karta Informacyjna Gatunku (PDF)
Analiza Stopnia Inwazyjności Gatunku (PDF)
Analiza Stopnia Inwazyjności Gatunku - EN (PDF)
Zobacz galerię zdjęć gatunku: